2022 jan - juli

30 04 2022 Lentereceptie BTBB

Foto's Lentereceptie te bezichtigen op onderstaande link:



Opmerkingen


Platteeuw christiane                                                                                               05.05.2022 09:17


Een prachtige receptie ! En heel veel mooi volk, proficiat aan het bestuur en de fotograaf , gr.


    Christiane

06 05 2022  Meeting BToR - BTBB

Cordial meeting of the committees of
the British Torch of Remembrance and the
British Torch of Remembrance Belgian Branch
with the representatives of the city government of Roeselare.
Roeselare, 6 May 2022

Fotoreportage:

07 05 2022 Taptoe op het Polenplein Roeselare



Korte filmpjes te bekijken via onderstaande link: 




Organisatie Taptoe

Comité VE Day Roeselare

DEELNEMENDE MUZIEKKORPSEN


Koninklijke jeugdmuziekkorps O.L.-Vrouwecollege Oostende (BE)


Harmonie Batterie Municipale Saint-Pol-sur-Mer (FR)


Show & Marchingband Juliana Amersfoort (NL)


Koninklijke Veloclub De Zwaluw -Fietsende Fanfare Eernegem (BE)


Korte filmpjes te bekijken via onderstaande link:


08 05 2022 Herdenking einde WO II, V-day


8 mei was tot 1974 een officiële feestdag inBelgiëom decapitulatie van nazi-Duitslandte vieren. De herdenking van deTweede Wereldoorlogmaakt deel uit van deWapenstilstandsdagop 11 november. Er zijn in de jaren na 2000 stemmen op gegaan om van V-dag opnieuw een feestdag te maken. Op 4 mei 2007 is door de Brusselse overheid besloten om deze feestdag eventueel ook als een feestdag te beschouwen, maar alleen in Brussel.[2]De scholen hebben geen vrije dag, maar sommige overheidsinstellingen (provincie- of gemeentebesturen) en ministeries hebben wel een vrije dag. Overheden hijsen op V-dag de vlag.

Om 02:41 uur in de ochtend van 7 mei 1945 tekende generaal Alfred Jodl in Reims de documenten voor onvoorwaardelijke overgave van alle Duitse strijdkrachten aan de geallieerden. Het bevatte de frase: "Alle strijdkrachten onder Duits gezag staken hun actieve operaties om 23:01 uur centraal Europese tijd op 8 mei 1945." De volgende dag, kort voor middernacht, tekenden Duitse vertegenwoordigers onder aanvoering van veldmaarschalk Wilhelm Keitel in Berlijn een gelijksoortig document, expliciet capitulerend aan de Sovjet strijdkrachten in aanwezigheid van generaal Georgi Zjoekov. Nieuws van de overgave bereikte de media in het Westen op 8 mei 1945 en er ontsprongen spontane feesten door geheel Europa. In de Verenigde Staten werden de Amerikanen wakker met het nieuws van de vorige dag en verklaarden zij 8 mei tot V-E-dag. Omdat de Sovjet-Unie ten oosten van Duitsland lag, duurde het tot 9 mei 1945 lokale tijd in Moskou totdat de Duitse militaire overgave officieel een feit was, waardoor Rusland en veel andere Europese landen ten oosten van Duitsland hun dag van overwinning vieren op 9 mei.

De Tweede Wereldoorlog was de escalatie van de Tweede Chinees-Japanse Oorlog die begon in 1937 en een Europese oorlog begonnen in 1939 tot een militair conflict dat van 1941 tot 1945 op wereldschaal werd uitgevochten tussen twee allianties: de asmogendheden en de geallieerden. In het westen worden meestal de jaren 1939 en 1945 aangehouden als begin en eind van de oorlog. De Tweede Wereldoorlog kostte tussen de 50 en 70 miljoen doden



Via onderstaande link naar de foto's van de herdenking op de Stedelijke Begraafplaats

Zondag 29 05 2022 om 11.00u. Herdenking GRENADIERS RUMBEKE


België West-VlaanderenRumbeke(Roeselare) Het monument, rechtover het Kasteel vanRumbeke, herdenkt Belgische soldaten die sneuvelden tijdens de 18daagse veldtocht in mei 1940. Een bataljonGrenadiersen een Regiment Karabiniers leverden in deze omgeving slag met de Duitse troepen, maar de Belgen moesten zich uiteindelijk gewonnen geven.


Bataljon Carabiniers Prins Boudewijn - Grenadiers.


Geschiedenis 1C / 1Gr.


Het Regiment Carabiniers Prins Boudewijn - Grenadiers, of afgekort 1C / 1 Gr, is een infanteriebataljon ontstaan uit de fusie van twee traditierijke infanterieregimenten in 1992. Het is een onderdeel van de 1ste Brigade te Leopoldsburg. Op 21 oktober 1994 ontvangt het regiment een nieuw vaandel uit handen van Z.M. Koning Albert II.


De verwijzing naar Prins Boudewijn is afkomstig van het feit dat het Regiment Karabiniers vanaf 21 juli 1930 de naam mocht dragen van Regiment Karabiniers Prins Boudewijn, een beslissing van Koning Albert I, dit ter nagedachtenis aan zijn broer, Z.K.H. Prins Boudewijn (3 juni 1869 - 23 januari 1891). "Prins Boudewijn" wordt ook beschouwd als één van de "koppeltekens" tussen beide "moederregimenten", daar Z.K.H. tot zijn bevordering tot luitenant (26 december 1888) in het Regiment Grenadiers diende en nadien het Regiment Karabiniers vervoegde en dit tot zijn overlijden (23 januari 1891),(uiteraard was het de bedoeling dat Prins Boudewijn in nog meer eenheden zou dienen om zo goeie kennis te hebben van het Belgisch Leger). Ook is het een uiting dat het "fusieregiment" de tradities van de nauwe verbondenheid van beide moederregimenten met het Koningshuis in ere houdt.


Na de fusie bleef het fusieregiment een pantserinfanteriebataljon met drie infanteriecompagnies à drie pelotons pantserinfanterie op AIFV (3 met kanon 25 mm en een met Mi.50 en Milan) en een peloton antitank op AIFV Milan, en een Staf en Dienstencompagnie met de taditionele diensten en logistieke pelotons, alsook een peloton verkenners op CVRT en een peloton mortieren 4"2. Sinds zijn ontstaan heeft het regiment deelgenomen aan talrijke buitenlandse opdrachten en herstructureringen.


Vanaf 1993 werd de dienstplicht geleidelijkaan opgeschort en vanaf midden 1994 zijn er geen diensplichtigen meer in het regiment en wordt er moeizaam gestart met de professionalisering van het regiment. Vanaf eind 1994 wordt het materiaal van de 3de compagnie geprereserveerd en verandert de opdracht van de 3de compagnie in het geven van de basisopleiding aan de beroepssoldaten van de landmacht. Het peloton verkenner wordt vanaf dan uitgerust met zeven AIFV's ipv de "verouderde" CVRT's. In 1996 doet de scherpschutter (AW) zijn herintrede bij de infanteriebataljons.


Vanaf 2002 wordt het onderricht van de 3de compagnie geleidelijkaan overgeheveld naar het Centrum voor Basis Opleiding en wordt de 3de compagnie ontbonden bij gebrek aan manschappen. In dat jaar doet tevens de nieuwe Mor 120 mm zijn intrede in het regiment. Begin 2004 worden de pelotons verkenner en mortieren definitief ontbonden en worden hun opdrachten en materiaal overgenomen door enezijds de verkenningsbataljons. Tergelijkertijd wordt het detachement Sniper opgericht.


In de zomer van 2004 verlaat de eerste AIFV met kanon 25 mm het regiment. Dit is de start van de transformatie van het regiment als pansterinfanteriebataljon naar een infanteriebataljon met "mediane capatiteiten". In afwachting van de levering van de nieuwe voertuigen blijft één compagnie uitgerust op AIFV met Mi.50 in afwachting van de nieuwe AIV en één "lichte" compagnie uitgerust met Unimog in afwachting van de nieuwe MPPV.


Vanaf 2008 worden de pelotons infanterie omgevord naarpelotons à 40 infanteristen en start de omvorming van beide compagnies naar infanteriecompagnies op MPPV. Vanaf de lente van 2009 komen de eertse MPPV's toe in de eenheid ...


Vanaf 1 september 2010 heeft Carabiniers Prins Boudewijn - Grendiers of 1C/1Gr, een nieuwe titel, het is nu Bataljon en Regiment verdwijnt, en ook is er terug een 3de compagnie met tanks, door middel van de ontbinding van 2/4 Lanciers. Deze nieuwe benaming maakt deel uit van de herstructurering binnen het leger, de titel Medium Bataljon wil dan ook zeggen dat zij ALL ROUND kunnen ingezet worden. De kentekens en vaandel blijven behouden:



Veldtocht 1914 - 1918
Antwerpen
IJzer
Tervate
Steenstraat
Westrozebeke
Passendale
Rumbeke
Slag van Belgie 1940


01 07 2022 Grand Day PRIZE GIVING Royal Military School Dover

Beste BTBB-lid

Op 30 juni 2022 vertrokken we om 10.00u. met drie bestuursleden van de BTBB (Chairman Willem Vinckier,Marshall & Guide Koenraad Cracco and Secretay Luc Vandevelde) met de ferry DFDS vanuit Duinkerke naar Dover.

Vrijdag 01 07 2022 was het grote event van The Duke of York's Royal Military School "GRAND DAY: PRIZE GIVING"

Om 08.45u. konden we in een grote ronde tent genieten van een koffie of thee met een koekje.

Nadien was de prijsuitreiking voor laatstejaars studenten en studenten uit alle middelbare jaren.

Op de middag genoten we van een "lekker" middagmaal.

's Namiddag zagen we de uitgebreide parade (Trooping The Colour).

In de late namiddag vertrokken Willem en Luc terug met de Ferry naar Calais.


Zie meer hieronder wat de Principal schrijft.

Foto's en filmpjes te bezichtigen via:


Note of welcome from the Principal


Alex Foreman


On behalf of all the Trustees, staff and students at the Duke of York's Royal Military School, may I extend a very warm welcome to all our guests, parents and friends.


During the morning of Grand Day we celebrate the achievements of our students, with the annual Prize Giving in the Nye Hall. This year we extend a particular welcome to our Guest of Honour, The Lady Colgrain, Her majesty's Lord-Lieutenant of Kent.

31 07 2022 Herdenking overlijden koning BOUDEWIJN


Boudewijn Albert Karel Leopold Axel Marie Gustaaf

(Brussel, 7 september 1930Motril, 31 juli 1993), Graaf van Henegouwen (1930–1934), Hertog van Brabant (1934–1950), Prins van België, regeerde in de periode 1950-1951 als koninklijk prins en van 1951 tot 1993 als vijfde Koning der Belgen.

Foto's 31 07 2022 Herdenking overlijden koning Boudewijn te bezichtigen op onderstaande link:

Jeugd

Prins Boudewijn Albert Karel Leopold Axel Marie Gustaaf werd op 7 september 1930 in het kasteel van Stuyvenberg, nabij Brussel, geboren als tweede kind en eerste zoon van prins Leopold, de latere koning Leopold III, en de Zweede prinses Astrid. Hij werd vernoemd naar prins Boudewijn, de oudste zoon van prins Filips, graaf van Vlaanderen. Hij kwam na zijn vader als eerste in de lijn voor de troonopvolging. Zijn oudere zus, prinses Josephine Charlotte, kwam niet in aanmerking voor de troon, omdat de Belgische Grondwet in die tijd nog niet toeliet dat vrouwen de Belgische troon zouden bestijgen. Bij zijn geboorte kreeg Boudewijn de titel van Graaf van Henegouwen. Toen zijn grootvader koning Albert I in 1934 overleed bij een rotsbeklimming, werd zijn vader koning en kreeg Boudewijn de titel Hertog van Brabant. Deze titel is sinds 1835 traditioneel weggelegd voor de troonopvolger.

Foto's 31 07 2022 Herdenking overlijden koning Boudewijn te bezichtigen op onderstaande link:

Op 29 augustus 1935 verloor de prins zijn moeder op vijfjarige leeftijd tijdens een auto-ongeluk in Küssnacht in Zwitserland. Hij groeide op onder de vleugels van zijn zus die hij en zijn jongere broer Albert Joe noemden. Ook bij zijn grootmoeder, prinses Ingeborg van Denemarken, vond hij veel liefde. De kleine prins was lid van de scouts. Hij had zijn eigen kameraadjes die speciaal voor hem naar het kasteel van Laken kwamen. Zijn totemnaam was Trouwe Eland.


Tweede Wereldoorlog


Op 10 mei 1940, bij de invasie van België, werden prinses Joséphine-Charlotte, prins Boudewijn en prins Albert, overgebracht naar Frankrijk en vervolgens naar Spanje. Zijn vader bleef in België, als 'krijgsgevangene in Laken'. De koning wilde in deze oorlog de rol spelen die zijn vader in de Eerste Wereldoorlog ook had gespeeld. Die mogelijkheid werd echter doorkruist door de snelle capitulatie van het Belgische leger op 28 mei 1940.


In eerste instantie was zijn beslissing populair bij de bevolking. De koning vluchtte niet, maar leefde mee met zijn volk. Maar toen Leopold hertrouwde met het burgermeisje Lilian Baels, kwamen vele Belgen tot de conclusie dat de koning niet op dezelfde manier onder de bezetting gebukt ging als zij. Zijn voorstellen aan Adolf Hitler om hem zijn staatkundige rol terug te geven, zetten nog meer kwaad bloed.


Op 2 augustus 1940 keerden de kinderen terug naar België op verzoek van de koning. De prinsen Boudewijn en Albert gingen verder studeren tot in juni 1944. Bij de landing van de geallieerden, in juni 1944, werden koning Leopold III, prinses Liliane en de kinderen weggevoerd naar Hirschstein in Nazi-Duitsland en daarna naar Strobl in Oostenrijk. Daar werd de familie bevrijd op 7 mei 1945 door het Amerikaanse leger.


Door de politieke situatie in België verlieten ze Oostenrijk in oktober en vestigden ze zich in Zwitserland in villa Le Reposoir in Pregny. Daar verbleven ze tot juli 1950. Prins Boudewijn zette ondertussen zijn studies verder aan een college in Genève. In 1948 maakte hij een reis naar de Verenigde Staten.


Koningskwestie en abdicatie van Leopold III


Omdat koning Leopold III was weggevoerd, zocht men een regent voor het koninkrijk. De broer van de koning, prins Karel, werd op 20 september 1944 aangesteld. Aanvankelijk zou Karel opstappen wanneer koning Leopold III werd bevrijd, maar het regentschap werd met vijf jaar verlengd, omdat een terugkeer van de koning naar België niet evident bleek te zijn.


Na veel discussie, bleken de Belgen bereid om hun koning weer te ontvangen. Om weerstand bij de bevolking weg te nemen, besloot de regering een volksraadpleging over de kwestie te organiseren. Het referendum vond op 13 maart 1950 plaats en draaide uit in het voordeel van de koning. 57% van de bevolking was voor een terugkeer. Vooral Vlaanderen was voor een terugkeer. Waalse arbeiders wilden zich echter niet bij de uitslagen neerleggen. Er werden stakingen en demonstraties georganiseerd, er dreigde zelfs een burgeroorlog.

Door de hevige rellen in Grâce-Berleur op 30 juli 1950 en door zware politieke druk van de regering-Duvieusart I, werd Leopold III op 1 augustus verplicht om zijn functies over te dragen aan kroonprins Boudewijn en toe te stemmen om een jaar later, bij de meerderjarigheid van de prins, troonsafstand te doen. Op 11 augustus werd de kroonprins benoemd tot regent van België en koninklijke prins, een titel die niet in de grondwet staat. Een parlementair decreet van 10 augustus gaf alle bevoegdheden van koning Leopold III tijdelijk aan zijn zoon.


Op 16 juli 1951 tekende Leopold zijn troonsafstand, en een dag later legde Boudewijn de eed af als vijfde koning der Belgen en liep het regentschap af. Boudewijn beloofde hierbij voor de verenigde Kamers om de Grondwet en de wetten van het Belgische volk te respecteren. Tijdens deze plechtigheid riep iemand «Vive la République!». Deze kreet werd toegeschreven aan de communistische voorman Julien Lahaut. Lahaut werd zeven dagen later in diens eigen huis vermoord. De Belgen accepteerden Boudewijn als staatshoofd, terwijl de verbitterde Leopold III achter de schermen nog veel invloed behield.


Huwelijk

Koning Boudewijn en koningin Fabiola wonen in 1961 de halve finale van de Europacup I tussen FC Barcelona en HSV bij. De wedstrijd vond plaats in het Heizelstadion, dat later werd omgevormd tot het Koning Boudewijnstadion.


Op 15 december 1960 trouwde koning Boudewijn met de Spaanse gravin Fabiola de Mora y Aragón. De verbintenis tussen de twee werd beschouwd als een voorbeeld. Voor het huwelijk kwam de burgemeester van Brussel speciaal naar het Koninklijk Paleis. Dat was sinds de 19de eeuw traditie voor de burgerlijke huwelijken van leden van de koninklijke familie. Die traditie veranderde met het huwelijk van prinses Astrid in 1984: sindsdien gaat de koninklijke familie naar het stadhuis van Brussel voor het burgerlijk huwelijk.[1]


Het huwelijk bleef kinderloos. Koningin Fabiola raakte tot vijfmaal toe zwanger, een eerste maal in 1961. Het nieuws werd bekendgemaakt door paus Johannes XXIII, maar na een aantal weken eindigde de zwangerschap. Ook in 1962 en 1961 werd ze zwanger, maar dat liep telkens fout af. Nadat behandelend gynaecoloog Albea kon bevestigen dat een nieuwe zwangerschap waarschijnlijk geen ernstige gezondheidsrisico's zou betekenen, is ze nog tweemaal in verwachting geweest. Na haar laatste zwangerschap, die een buitenbaarmoederlijke bleek te zijn, gaf het echtpaar de hoop op. Haar leven zou op haar leeftijd in gevaar komen bij een nieuwe poging. Beiden berustten in hun lot en beschouwden dit als een kans om "meer van alle kinderen te kunnen houden".


Overlijden en begrafenis


De doodskist daalt de trappen af van de Kathedraal voor de laatste gang naar de Crypte van Laken.


Koning Boudewijn stierf op de avond van 31 juli 1993 in zijn buitenverblijf villa Astrida in Motril in het zuiden van Spanje, ten gevolge van een hartstilstand. Pas na middernacht werd zijn dood officieel bevestigd. Op de avond van 1 augustus sprak toenmalig premier Jean-Luc Dehaene (CVP) het land via de televisie toe. Hij loofde Boudewijn uitvoerig en maakte de troonopvolger bekend. Aangezien zijn huwelijk kinderloos bleef, werd hij opgevolgd door zijn jongere broer prins Albert. Nochtans hadden velen gedacht dat de kroon meteen op zijn oudste neef Filip zou overgaan.


In de dagen die volgden lag het lichaam van Boudewijn opgebaard in het Koninklijk Paleis van Brussel. Op de ochtend van 5 augustus gingen de poorten open zodat het brede publiek hem een laatste groet kon brengen. De opkomst was overweldigend. Tienduizenden mensen zakten af naar Brussel waar ze in schijnbaar eindeloze rijen urenlang aanschoven in de straten rond het paleis. Veel mensen vielen flauw door hitte en uitputting. De drukte was zo groot dat de ordediensten fase 1 van het rampenplan afkondigden. Het paleis bleef die nacht tot 3 uur open en liet ook op 6 augustus mensen toe.


Op 7 augustus vond de uitvaartplechtigheid plaats. De dag begon in het Koninklijk Paleis van Brussel waar de rouwstoet richting de Kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele even verderop vertrok. Koningin Fabiola viel op door haar sneeuwwitte outfit. Naast de koninklijke familie waren er ook tal van andere gekroonde hoofden aanwezig. Onder anderen de keizer Akihito en keizerin Michiko van Japan, koningin Beatrix van Nederland en haar zoon kroonprins Willem-Alexander, koning Juan Carlos en koningin Sophia van Spanje en koningin Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk en haar man prins Philip.[2]


Zijn stoffelijk overschot werd bijgezet in de Koninklijke Crypte van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Laken, onder begeleiding van de koninklijke familie. Tijdens de begrafenisplechtigheid besloot kardinaal Godfried Danneels zijn homilie met wat sommigen (enigszins voorbarig) als een oproep tot zaligverklaring van de overleden vorst beschouwden.[3] De kardinaal ontkende dat dit zijn bedoeling was geweest.


Deel deze pagina